حسینی وب

وبلاگ عبدالله حسینی

حسینی وب

وبلاگ عبدالله حسینی

بیانات در دیدار مبلغین و طلاب حوزه‌های علمیه سراسر کشور


بسم الله الرّحمن الرّحیم(۱)

و الحمدلله ربّ العالمین و الصّلاة و السّلام علی سیّدنا و نبیّنا ابی‌القاسم المصطفیٰ محمّد و علی آله الاطیبین الاطهرین المنتجبین سیّما بقیّة الله فی الارضین.

برای بنده خیلی شیرین و لذّت‌بخش است، بودن در بین این جمع محترم و معزّز از طلّاب و فضلای عزیز. همیشه یکی از آرزوهای ما همین بوده که در جمع حوزه و در جمع طلّاب و مجموعه‌ی مسئولان قلبی و دلیِ دین در حوزه‌های علمیّه تنفّس کنیم، زندگی کنیم. من یک وقتی خدمت امام  که به بنده تکلیف میکردند برای ریاست جمهوری دوره‌ی دوّم، عرض کردم آقا من میخواهم بعد از این دوره‌ی اوّل بروم قم و آنجا بمانم. ایشان گفتند که من هم دلم میخواهد بروم قم، ولی خب نمیشود. این آرزوی ما است که بتوانیم در جمع شماها باشیم، با شما باشیم، با شما کار کنیم؛ شما برادران عزیز و خواهران عزیز طلبه جزو بهترین قشرهای مورد اعتماد هستید که انسان میتواند با خیال راحت با آنها کار کند، تلاش کند.

خب، مطالبی که جناب آقای اعرافی بیان کردند، مطالب بسیار خوبی بود. قبل از آمدن اینجا هم داخل این راهرو، یک نمایشگاه‌گونه‌ای تنظیم کرده بودند و بعضی از فعّالیّتها و کارها را در آن ذکر کردند که آنها هم برای من بسیار خرسندکننده بود. آن چیزی که به عنوان وظایف حوزه‌های علمیّه اینجا گفته شد و در آن نمایشگاه تصویر شد، صد درصد مورد تأیید این حقیر است.

درباره‌ی حوزه و حوزویان خیلی حرف میشود زد؛ در جهتهای مختلف میشود صحبت کرد. آن نقطه‌ای را که من امروز انتخاب کرده‌ام تا روی آن صحبت کنیم، مسئله‌ی تبلیغ است. واقعاً با اطّلاعاتی که به من میرسد از جهات مختلف، نسبت به تبلیغ نگرانم! بله، همه‌ی این فعّالیّتهایی که ذکر شده، بیان شده، گزارش شده، واقعی است، درست است، میدانیم؛ در عین ‌حال نیاز ما بیش از اینها است! این‌قدر ظرفیّت تبلیغ در این کشور انبوه و متراکم و گسترده است که اگر ما چندین برابر آن مقداری هم که کار میکنیم، کار کنیم، به نظرم این ظرفیّت پُر نمیشود. هم به تبلیغ احتیاج داریم، هم به موعظه احتیاج داریم، هم به تحقیق احتیاج داریم؛ اگر تبلیغ ما متّکی به تحقیق نباشد، خنثیٰ و ابتر خواهد شد. حالا من یک مطلبی را در پایان عرایضم عرض میکنم. لذا امروز من چند مطلب درباره‌ی تبلیغ را آماده کرده‌ام که به شما عزیزان عرض میکنم. 

امروز نگاه رایج در حوزه‌های علمیّه این است که تبلیغ در مرتبه‌ی دوّم قرار دارد. مرتبه‌ی اوّل چیزهای دیگر است [مانند] مقامات علمی و امثال اینها؛ «تبلیغ» در مرتبه‌ی دوّم است. ما از این نگاه باید عبور کنیم. تبلیغ، مرتبه‌ی اوّل است؛ من این را میخواهم عرض بکنم. چرا این را میگوییم؟ برای اینکه ما هدف دین را چه میدانیم؟ دین خدا آمده است با ما انسانها چه بکند؟ خب یک هدف نهایی داریم که عبارت است از اینکه ما را در مسیر خلیفةاللهی، در مسیر انسان کامل ارتقاء بدهد، بالا ببرد ــ حالا هر چه ظرفیّت داشته باشیم ــ این هدف نهایی دین است. هدفهای میانی و ابتدائی هم وجود دارد؛ مثلاً اقامه‌ی قسط: لِیَقومَ النّاسُ بِالقِسط؛(۲) یا تشکیل نظام اسلامی: وَ ما اَرسَلنا مِن رَسولٍ اِلّا لِیُطاعَ بِاِذنِ اللَه‌؛(۳) مرکز اطاعت، دین است؛ این یعنی تشکیل نظام اسلامی؛ این جزو اهداف دین است؛ هدف میانی است. یا فرض کنید که اقامه‌ی معروف، اشاعه‌ی معروف، ازاله‌ی منکر، ترویج کَلِم طیّب و عمل صالح: اِلَیهِ یَصعَدُ الکَلِمُ الطَّیِّبُ وَ العَمَلُ الصَّالِحُ یَرفَعُه‌‌.(۴) خب اینها اهداف دین است؛ هر کدام از اینها را که شما نگاه کنید، وسیله و ابزار رسیدن به آن، تبلیغ است؛ بدون تبلیغ نمیشود. حالا بله یک وقتی استثنائاً یک نفری با یک اشاره‌ی الهی، یک نوری در دلش وارد بشود، آن یک حرف دیگر است، یک چیز استثنا است، امّا دین خدا با این هدفها و امثال این هدفها برای مردم، جز با تبلیغ تحقّق پیدا نمیکند؛ پس تبلیغ شد مرتبه‌ی اوّل، درجه‌ی اوّل. لذا شما در قرآن می‌بینید روی مسئله‌ی تبلیغ تکیه شده.

من برای همین صحبتِ حالا، به همین فهرستهای قرآنی مراجعه کردم؛ کلمه‌ی «بلاغ» یا «بلاغ مبین» در قرآن حدود دوازده سیزده جا آمده. «بلاغ مبین» یعنی آن رساندنی که جای شبهه‌ای باقی نگذارد: وَ ما عَلَینا اِلَّا البَلاغُ المُبین‌؛(۵) باید جای شبهه باقی نگذارد. بلاغ، [یعنی] رساندن، رساندن پیام به گوشها و به دلها، این در قرآن بارها تکرار شده؛ دوازده سیزده مورد تکرار شده؛ از قول پیغمبران تکرار شده: ما عَلَینا اِلَّا البَلاغُ المُبین؛ از قول خدای متعال خطاب به پیغمبر تکرار شده: فَاِنَّما عَلَیکَ البَلاغ؛‌(۶) از همین مادّه‌ی بلاغ، «اَلَّذینَ یُبَلِّغُونَ رِسالاتِ اللَهِ وَ یَخشَونَهُ وَ لا یَخشَونَ اَحَداً اِلَّا اللَه»(۷) [هم هست]‌ ــ آیه‌ای که [قاری محترم] تلاوت کرد ــ و آیات متعدّد دیگری هم در این زمینه هست: اُبَلِّغُکُم رِسالاتِ رَبِّی‌‌،(۸)  بَلِّغ ما اُنزِلَ اِلَیکَ مِن رَبِّک‌‌.(۹)
 
ادامه مطلب ...

اهمیت حجاب در قرآن کریم

حجاب در قران

بررسی حجاب از دیدگاه ایات قران کریم

در جوامع مختلف همیشه حجاب را یکی از مشخصه های زنان مسلمان می‌دانند. از دیدگاه‌های مختلف حجاب مفهوم و فلسفه متفاوتی دارد. اگر به‌دنبال آن هستید که بدانید:

  1. اهمیت حجاب از منظر قران کریم چگونه است؟
  2. با آیات قرآن درباره حجاب آشنا شوید و معنی جلباب را متوجه شوید
  3. فواید حجاب را بدانید و با ثمرات آن آشنا شوید
  4. منظور از حجاب مردان چیست و آیا در خصوص حجاب مردان نیز در قرآن صحبتی شده است

تا پایان این مقاله همراه ما باشید.

اهمیت حجاب

اهمیت حجاب در قرآنقبل از آن که اهمیت حجاب در قران را مورد ارزیابی قرار دهیم بهتر است، بیشتر با مفهوم حجاب آشنا شوید. حجاب یک لغت عربی است و از لحاظ لغوی هم به معنی پوشش و پرده است. البته هر پوششی به مفهوم حجاب نیست .حجاب از دیدگاه فقهی نیز به معنای پوششی برای زنان است. پوششی که زنان را در برابر نگاه نامحرم محفوظ می‌دارد و مانعی برای انگیزش تمایلات جنسی مردان است. البته از بعدی دیگر حجاب به آن معنی است که در برابر نامحرم خودنمایی صورت نگیرد. که با توجه به این دو معنی، حجاب اسلامی در کنار عفاف معنا می‌پذیرد.

حجاب از دیدگاه شهید مطهری

 کلمه «حجاب‏» هم به معنى پوشیدن است و هم به معنى پرده و حاجب؛ البته بیشتر، استعمالش به معنى پرده است.
این کلمه از آن جهت مفهوم پوشش مى‏دهد که پرده، وسیله پوشش است. و شاید بتوان گفت که به حسب اصل لغت، هر پوششى حجاب نیست و آن پوششی «حجاب‏» نامیده مى‏شود که از طریق پشت پرده واقع شدن صورت گیرد

اهمیت حجاب در قرآن

اهمیت حجاب در قرآنقرآن کریم با پرداختن به موضوع آفرینش آدم و حوا تمایل آنها به مسئله پوشیدگی را نشان می‌دهد. و این نشان از آن است که فطرتا آدمی میل به پوشیدگی دارد. حال در گذر زمان و با توجه به‌مشکلات پیش اومده برای بانوان مفهوم حجاب به صورت تدریجی شکل گرفت. ابتدا در سوره 59 حجاب در قران مطرح شد. به طوری که:

  

ادامه مطلب ...

۲۰ جمله از رهبر انقلاب درباره «ماه مبارک رمضان»


بهارِ خودسازی


* ماه رمضان، ماه ضیافت الهی است و سفره‌ی ضیافت الهی پهن است. ۱۳۸۴/۰۷/۱۷ 

* علّت مبارک بودن ماه رمضان این است که راه نجات از آتش و فوز به جنّت است. ۱۳۹۳/۰۴/۱۶


* ماه مبارک رمضان؛ ماه عبودیت، اخلاص، اتصال به معدن عظمت و قدرت و ماه اطمینان و سکینه‌ی ناشی از ذکر است. ۱۳۸۹/۰۶/۲۵

* رحمت الهی، عزت الهی، توفیق الهی، قرب الهی، استغنای ناشی از تفضل الهی، رزق مادی، رزق معنوی، همه در ماه رمضان است. ۱۳۸۳/۰۷/۱۳

* ماه مبارک رمضان بهار نوسازی و خودسازی انسان و بهار انس با خداست. ۱۳۶۹/۰۱/۰۱

* ماه مبارک رمضان ماه صفا و خلوص و معنویت انسانهای مؤمن است. ۱۳۸۵/۰۸/۰۲

* ماه رمضان فرصت تعبّد و تقرّب است. ۱۳۹۸/۰۲/۱۰

* ماه رمضان ماه دل‌بستن به معنویّات است. ۱۳۹۵/۰۳/۲۵

* ماه مبارک رمضان ماه خدا و ماه توبه و تضرّع و استغفار و استغاثه است. ۱۳۷۵/۱۰/۲۸


* ماه مبارک رمضان ماه تلاوت قرآن و ماه نزول قرآن و جلسات قرآنی است. ۱۳۸۶/۰۶/۲۲


* ماه رمضان فرصت نشستن سر سفره‌ی رحمت و ضیافت الهی است. ۱۳۹۸/۰۲/۱۰

* برای ورود در بهشت ذکر و انس و شوق، بهترین وسیله دعاهایی است که در ماه مبارک رمضان وارد شده است. ۱۳۹۴/۰۴/۱۰

* ماه رمضان فرصت تبلیغ، تبیین، فرصت اُنس با مردم است. ۱۳۹۸/۰۲/۱۰

* ماه رمضان فرصت کمک به فقرا است. ۱۳۹۸/۰۲/۱۰


* ماه رمضان ماه صله‌ی رحم، صدق و برّ با برادران دینی، آشنایی با معارف، آشنایی و تدبر در قرآن است. ۱۳۷۰/۰۱/۱۶

* هر کدام به نحوی تجمّل و اسراف و زیاده‌روی را کم کنیم، این درس ماه رمضان است. ۱۳۸۱/۰۹/۱۵

* فضای ماه رمضان بایستی به ما احساس مسئولیت در هر جا که هستیم را تعلیم بدهد. ۱۳۹۵/۰۳/۲۵

* ماه رمضان را، ماه دعا و تضرّع و الحاح و تعبّد در مقابل پروردگار قرار دهید. ۱۳۷۲/۱۱/۱۷

* خدای متعال ماه رمضان را میدان مسابقه قرار داده است بین مؤمنین که به‌وسیله‌ی اطاعت خداوند، به رضای الهی نزدیک بشوند. ۱۳۹۷/۰۳/۲۵

* نتیجه روزه ماه رمضان، ذخیره تقوا در دل و جان ماست. ۱۳۸۱/۰۹/۱۵