مقامات سیاسی و رهبران دنیا از نامهنگاری بهعنوان شیوهای برای رساندن پیام خود به مردم استفاده میکنند. حتی بعضاً نامههایشان نیز خطاب به مردمان کشورهای دیگر است. اما این نامهها معمولا از موضع «بوروکراتیک» نوشته شده است. برای مثال، از موضع یک رئیسجمهور، نخستوزیر، وزیر امور خارجه و ... منظور از موضع بوروکراتیک این است که آن مقام سیاسی از جایگاه اداری و دولتی، دست به نگارش نامه میزند. همین امر موجب بروز مخاطرات و نقصهایی میشود. برای مثال، یکی از مهمترین ویژگیهای بوروکراتیزه کردن پیامهای اجتماعی-فرهنگی، بهوجود آمدن «مرزهای فکری» است که سبب میشود مخاطب، خود را آنسوی سرزمین فکری نویسنده بپندارد و در نتیجه ارتباط روحی و فکری با آن برقرار نکند. بنابراین کمترین نتیجهی این «بوروکراتیزهسازی» این است که سبب ایجاد شدن مرز بین مخاطبان و نویسندهی نامه میشود.۱
ادامه مطلب ...